Δύο γυναικεία αγάλματα (Η Kopakanan και οι 200 νεκροί Έλληνες της Αφροδίτης της Μήλου)

Ένας μύθος και μια πραγματική ιστορία με πολύ αίμα!!!

 KOPAKONAN

Το άγαλμα που βλέπεις είναι η γυναίκα – φώκια ή Kopakonan. Βρίσκεται στα Νησιά Φερόες, στο ψαροχώρι Mikladalur του νησιού Kalsoy (ένα από τα 18 νησιά που αποτελούν το σύμπλεγμα Feroes), στη Βόρεια Θάλασσα. Όμορφη δεν είναι για φώκια;;; 

Στην Κέλτικη μυθολογία υπάρχει ο μύθος της Kopakonan. Πιστευόταν λοιπόν ότι τα Θεοφάνια οι φώκιες της Βόρειας Θάλασσας έβγαιναν στην ξηρά, έβγαζαν το δέρμα τους, μεταμορφώνονταν σε όμορφες γυναίκες και χόρευαν όλη τη νύχτα. Ο μύθος λέει  ότι ένας ψαράς κρύφτηκε στο σημείο για να διαπιστώσει αν είναι αλήθεια. Μια από τις φώκιες πέταξε το δέρμα της κοντά στην κρυψώνα του ψαρά κι αυτός το έκλεψε και το κλείδωσε σε ένα σεντούκι. Όταν η γυναίκα – φώκια το πήρε είδηση, τον παρακάλεσε να της το δώσει πίσω αλλά αυτός δεν το έκανε. Η γυναίκα – φώκια αναγκάστηκε να  τον ακολουθήσει. Τον παντρεύτηκε και έκανε μαζί του δύο παιδιά.

Κάποια μέρα που ο ψαράς έφυγε στη θάλασσα η γυναίκα του βρήκε το κλειδί, άνοιξε το σεντούκι, πήρε το δέρμα της και γύρισε στη θάλασσα. Ο ψαράς γύρισε, είδε ότι έλειπε το δέρμα, ειδοποίησε τους άλλους ψαράδες της περιοχής και αποφάσισαν να σκοτώσουν όλες τις φώκιες της περιοχής για να εκδικηθούν την Kopakοnan (έτσι λέγεται στη διάλεκτο της περιοχής η γυναίκα – φώκια).

Η Kopakonan στο μεταξύ, ερωτεύτηκε έναν θαλάσσιο ελέφαντα και έκανε δύο παιδιά μαζί του. Όταν έμαθε ότι οι ψαράδες θα σκότωναν τις φώκιες της περιοχής, εμφανίστηκε στον ύπνο του ψαρά και τον παρακάλεσε να μην σκοτώσουν τον άντρα της και τα παιδιά της. Αυτός το ξέχασε και οι ψαράδες τα σκότωσαν μαζί με τις φώκιες. Από τότε η Kopakonan καταράστηκε τους άντρες του χωριού να πνίγονται στη θάλασσα ή να γκρεμίζονται στα βράχια, μέχρις ότου οι νεκροί να μπορούν να ενώσουν τα χέρια τους γύρω από τις ακτές του νησιού.

Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε το 2014 από ατσάλι και χαλκό και είναι ικανό να αντέξει στις δύσκολες συνθήκες της περιοχής (δες το βίντεο και θα καταλάβεις). Κάποτε το χτύπησε ένα κύμα 12 μέτρα ψηλό και δεν έπαθε τίποτα!!!

     

ΟΙ 200 ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Μπαίνοντας στο μουσείο του Λούβρου, στην ελληνιστική πτέρυγα, θα αντικρίσεις το άγαλμα της Αφροδίτης  της Μήλου. Ένα από τα πιο σημαντικά έργα τέχνης, που η διεύθυνση του Μουσείου προβάλλει με ιδιαίτερο καμάρι, ένα έργο που δεν έχει με ακρίβεια προσδιοριστεί από ποιον καλλιτέχνη έχει φιλοτεχνηθεί.

Το άγαλμα βρέθηκε το 1820 στη κατεχόμενη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Μήλο (περισσότερα γι’ αυτό στην έκτη), σπασμένο σε έξι (άλλοι λένε περισσότερα) κομμάτια.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι το άγαλμα πουλήθηκε από τους Τούρκους (400 γρόσια για κάποιους, 1500 για κάποιους άλλους) στους Γάλλους. Οι Γάλλοι, για να το φυγαδεύσουν στο Παρίσι μετά την αγορά του, το φόρτωσαν σε ένα καράβι.

Όταν οι Έλληνες της Μήλου πληροφορηθήκαν ότι το άγαλμα θα έφευγε από το νησί, ξεσηκώθηκαν για να αποτρέψουν τη φυγή του, κι' αυτό, γιατί το θεωρούσαν μέρος του Πολιτισμού τους.

Τέτοια ήταν η αντίδραση που οι Γάλλοι πυροβόλησαν και σκότωσαν μερικούς Έλληνες.

Όταν τελικά το άγαλμα φορτώθηκε στο πλοίο, οδηγήθηκε πρώτα στον Πειραιά πριν ταξιδέψει για τη Γαλλία.

Κάποιοι από τους 'Έλληνες της Μήλου πήγαν στον Πειραιά για να σταματήσουν την αρπαγή του αγάλματος.

Όπως γράφει ο Έλληνας ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης : "Στον Πειραιά όταν μαθεύτηκε το γεγονός μαζεύτηκαν στην προκυμαία πάνω από χίλιοι άνθρωποι που προσπαθούσαν να ματαιώσουν την αρπαγή του αγάλματος".

Τέτοια ήταν η αντίδραση, που συγκρουστήκαν με το γαλλικό πλήρωμα του πλοίου και τα τουρκικά στρατεύματα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό.

Πάνω από 200 Έλληνες πέσανε νεκροί και τελικά το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου φυγαδεύτηκε στη Γαλλία.

Αυτοί λοιπόν οι «αμόρφωτοι» Έλληνες ψαράδες και αγρότες δώσανε τη μάχη της αξιοπρέπειας δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους για να υπερασπιστούν το Πολιτισμό τους.

Μπορεί να μην ήταν μορφωμένοι, μπορεί να μην γνώριζαν από Τέχνη όμως ένιωθαν βαθειά μέσα τους ότι το άγαλμα αυτό ήταν μέρος της ιστορίας τους, μέρος της Πολιτιστικής τους παρακαταθήκης που τους είχαν αφήσει οι πρόγονοι τους.

Σήμερα στο μησί της Μήλου υπάρχει ένα πιστό αντίγραφο του αγάλματος που μπορείς να το δεις στην πιο κάτω φωτογραφία.