O Μαύρος χαιρετισμός (black salute) και ο Αυστραλός Peter Norman - Ο Marlon Brando και η Sacheen Littlefeather

Το Σάββατο αρχίζουν οι Ολυμπιακοί αγώνες στο Παρίσι, όπως ξέρεις.             

                                 

Πάμε αρκετά χρόνια πίσω. Μεξικό 1968. Ολυμπιακοί αγώνες. Στον τελικό των 200μ. Στο βάθρο των νικητών ανέβηκαν τρεις αθλητές. Δύο μαύροι Αμερικανοί κι ένας λευκός Αυστραλός. Οι δύο μαύροι αθλητές αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για τις φυλετικές διακρίσεις εναντίον των μαύρων που ήταν έντονες τότε στις Η.Π.Α. Πριν την κούρσα μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο φορώντας μόνο μαύρες κάλτσες και μετά τη νίκη τους, φόρεσαν μια κονκάρδα στο πέτο τους και μαύρα γάντια στο ένα τους χέρι. Την ώρα που παιάνιζε ο εθνικός ύμνος των Η.Π.Α. στο στάδιο, σήκωσαν τη γροθιά τους κι έσκυψαν το κεφάλι τους. Έτσι προέκυψε η πιο ιστορική φωτογραφία των Ολυμπιακών αγώνων που βλέπεις πιο πάνω.

Ενδιαφέρον έχει η ιστορία του λευκού Αυστραλού. Ο Πήτερ Νόρμαν μόλις έμαθε τις προθέσεις των μαύρων συναθλητών του, ζήτησε να φορέσει στο πέτο του κι αυτός την κονκάρδα που συμβόλιζε την επιθυμία για εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων, που οι δύο μαύροι αθλητές φορούσαν ήδη. Όταν γύρισε στην Αυστραλία, τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα γι’ αυτόν. Αν και ο χρόνος που έκανε στην κούρσα είναι ο καλύτερος όλων των εποχών για την Αυστραλία, δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του. Συνέχισε να προπονείται σε υψηλό επίπεδο αλλά η αυστραλιανή ολυμπιακή επιτροπή δεν του επέτρεψε ποτέ να ξαναπάρει μέρος σε αγώνες. Πέθανε το 2006 από ανακοπή.

Η Αυστραλιανή κυβέρνηση αποφάσισε το 2012 να αποκαταστήσει το όνομά του. Έτσι σε ειδική τελετή στο Αυστραλιανό κοινοβούλιο τιμήθηκε μετά θάνατον ο Πήτερ Νόρμαν. Παραβρέθηκε στην τελετή η μητέρα του που το 2012 ήταν 92 χρονών.

Για την ιστορία, να ξέρεις ότι και οι δύο μαύροι αθλητές δεν πέρασαν πολύ καλά γυρνώντας στην Αμερική, αν και ολυμπιονίκες

Στο βίντεο πιο κάτω μπορείς να βάλεις υπότιτλους στα ελληνικά (πολύ καλή μετάφραση)

      

Ας πάμε τώρα πέντε χρόνια αργότερα, το 1973. Δίνονται τα Όσκαρ εκείνης της χρονιάς, η πιο μεγάλη διάκριση που μπορεί να λάβει ένας ηθοποιός. Ο Μάρλον Μπράντο, που βλέπεις στη φωτογραφία πιο κάτω, κερδίζει το όσκαρ α' ανδρικού ρόλου για την συμμετοχή του στην ταινία "Νονός" (την ξέρει σίγουρα η μαμά).

Δεν πηγαίνει όμως στην τελετή να παραλάβει το βραβείο. Ζητάει από την Sacheen Littlefeather, μια φίλη του Ινδιάνα στην καταγωγή, να μιλήσει στο κοινό για τις διακρίσεις εις βάρος των Ινδιάνων από τον αμερικανικό κινηματογράφο, χωρίς να δεχτεί το αγαλματάκι. 

Η Λίτλφέδερ (μικρό φτερό) απευθύνθηκε στο κοινό μιλώντας για 60 δευτερόλεπτα (βάλε υπότιτλους στο βίντεο πιο κάτω).

      

Αυτό της κόστισε τον χλευασμό και άγριες προσωπικές επιθέσεις. Πριβ δύο χρόνια , σχεδόν 50 χρόνια μετά η Ακαδημία αποφάσισε να ζητήσει συγγνώμη από την Λιτλφέδερ. 

Ο πρόεδρός της δήλωσε τα εξής : 

"Η κακοποίηση που υποστήκατε εξαιτίας αυτής της δήλωσης ήταν αδικαιολόγητη. Το συναισθηματικό φορτίο που βιώσατε και το κόστος για τη δική σας καριέρα στον κλάδο μας είναι ανεπανόρθωτα. Για πάρα πολύ καιρό το θάρρος που δείξατε δεν είχε αναγνωριστεί. Για αυτό, ζητάμε συγγνώμη από τα βάθη της καρδιάς μας και εκφράζουμε ειλικρινή θαυμασμό για το πρόσωπό σας".

Η Λίτλφέδερ, 75 χρονών πια, απάντησε με χιούμορ :"Μόνο 50 χρόνια περάσαν από τότε. Εμείς οι Ινδιάνοι είμαστε υπομονετικοί".

ΑΝ  ΕΦΤΑΣΕΣ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ, θέλω να σου πω κάτι που ίσως το κατάλαβες. Το να σπας και να καταστρέφεις δεν είναι ο μοναδικός τρόπος διαμαρτυρίας. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι. Είδες δύο απ' αυτούς. Έμειναν στην ιστορία. Σκέψου πόσοι από τους τράπερ που θαυμάζεις και ακούς θα έχουν την ίδια τύχη. Πιθανότατα δεν θα τους θυμάσαι σε ένα χρόνο. Κι αυτό γιατί τραγουδούν μόνο μισος. Κάτι που δεν μας πάει μπροστά σαν προσωπικότητες!!! 

Σε μια μεγαλούπολη τον Μεσαίωνα - Απλυσιά και βρόμα

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΒΡΟΜΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Πρώτα πρώτα να σου θυμίσω τι λέμε Μεσαίωνα... Είναι  η εποχή από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα μετά Χριστόν. Σκέψου χονδρικά από 500 - 1500 μ.Χ. Η περίοδος μετά τον Ιουστινιανό μέχρι και την πτώση της Πόλης. Δηλαδή, η ιστορία που έκανες στην Πέμπτη. 

Αυτή, λοιπόν, η εποχή μύριζε!!! Μπορεί εσύ να έμαθες μάχες ηρωισμούς και ανδραγαθήματα, αλλά μέσα στις πόλεις υπήρχε πολύ βρόμα. Σε όλη την Ευρώπη... Όχι μόνο στο Βυζάντιο.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ήταν η επεξεργασία των ανθρώπινων και ζωικών απορριμμάτων την περίοδο που δεν είχαν ακόμη κατασκευαστεί τα υπόγεια συστήματα αποχέτευσης. Όσο περισσότερος κόσμος συγκεντρωνόταν στις πόλεις, τόσο μεγαλύτερο γινόταν και το πρόβλημα με τα κόπρανα και τα ούρα. Σε μια μεσαιωνική πόλη με πληθυσμό 10 χιλιάδων κατοίκων, παράγονταν γύρω στις 900 χιλιάδες λίτρα ανθρώπινων κοπράνων και σχεδόν τρία εκατομμύρια λίτρα ούρων ετησίως – που τα άδειαζαν στο δρόμο ή στα ποτάμια. Αν σε αυτά προσθέσεις τις τεράστιες ποσότητες κοπριάς από τα ζώα που διατηρούσαν στις πόλεις, από χοίρους, αγελάδες και πουλερικά, ακόμα και άλογα, μπορείς να φανταστείς το μέγεθος της μπόχας. Ή, μάλλον, δεν μπορείς.

Ακόμα και στο Παλάτι των Βερσαλλιών (έξω από το Παρίσι, στη Γαλλία) την εποχή που ήταν στις δόξες του, δεν υπήρχαν τουαλέτες και μπάνια και πέταγαν τα κόπρανα και τα ούρα απ’ το παράθυρο. Ένα μέρος τους κατέληγε στους περίτεχνους κήπους του παλατιού, οι οποίοι επίσης χρησιμοποιούνταν ως υπαίθρια τουαλέτα κυρίως στα γιορτινά γεύματα, όπου συγκεντρώνονταν εκατοντάδες άτομα που έτρωγαν και έπιναν με τις ώρες (ή και ολόκληρες μέρες). Οι κουζίνες του παλατιού ετοίμαζαν γεύματα για 1500 άτομα χωρίς το παραμικρό μέτρο υγιεινής, ενώ ο λόγος που βλέπουμε σε πίνακες (και ταινίες εποχής) τον κόσμο να αερίζεται με βεντάλιες είναι λόγω της βρόμας που εξέπεμπαν οι ίδιοι ή οι διπλανοί τους. Οι ευγενείς είχαν υπηρέτες που τους ανέμιζαν με τεράστιες βεντάλιες για να διώξουν την αποκρουστική μυρωδιά που εξέπεμπε το σώμα και το στόμα των ανθρώπων γύρω τους, και να τρομάξουν τα έντομα που συνόδευαν κάθε τους κίνηση.

Οι περισσότεροι γάμοι το Μεσαίωνα γίνονταν στις αρχές του καλοκαιριού, τον Ιούνιο, κι ο λόγος ήταν απλός: το πρώτο μπάνιο της χρονιάς γινόταν τον Μάιο, έτσι τον Ιούνιο η μυρωδιά των ανθρώπων ήταν ακόμα ανεκτή. Ωστόσο, επειδή κάποιες μυρωδιές είχαν ήδη αρχίσει να ενοχλούν, οι νύφες κουβαλούσαν μπουκέτα λουλούδια κοντά στο σώμα τους για να καλύψουν τη μυρωδιά -ορίστε και η προέλευση της νυφικής ανθοδέσμης.

Τα ετήσια λουτρά (δυο φορές τον χρόνο) γίνονταν σε μια μπανιέρα με ζεστό νερό, κοινή για όλους. Ο αρχηγός της οικογένειας είχε το προνόμιο να κάνει πρώτος μπάνιο σε καθαρό και ζεστό νερό. Μετά, στο ίδιο νερό έκαναν μπάνιο κατά σειρά ηλικίας (από τον γηραιότερο στο νεότερο) οι υπόλοιποι άνδρες, μετά πάλι κατά ηλικία οι γυναίκες και τέλος τα παιδιά. Τα μωρά ήταν τα τελευταία που έκαναν μπάνιο. Όταν ερχόταν η σειρά τους το νερό στην μπανιέρα ήταν τόσο βρόμικο και τόσο κρύο που μπορούσε κυριολεκτικά να τα σκοτώσει.

Σε όλα τα παραπάνω θεώρησα καλό να μη σου πω για τη βρόμα που ανέδυαν τα κρεοπωλεία, τα βυρσοδεψεία (τα μέρη που επεξεργάζονται τα δέρματα) και τα νεκροταφεία για να μην ενοχληθείς.

 

Τέλος σου θυμίζω αυτά που λέγαμε τον χειμώνα. Οι κυρίες του παλατιού που βλέπουμε σε προσωπογραφίες της εποχής με σκυλάκια αγκαλιά δεν ήταν φιλόζωες. Είχαν το σκυλάκι για να τραβάει τα τσιμπούρια!!! Κάνε τώρα ένα ντουζάκι, βάλε άρωμα και φίλα τη μαμά που σε γέννησε τον 21ο αιώνα και όχι στο Μεσαίωνα!!!

      

Ο μπαμπουίνος σταθμάρχης

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!!

Ονομαζόταν Jack..

Δούλεψε σχεδον 9 χρόνια σαν σταθμάρχης στην Ν.Αφρική στο Κέιπ Τάουν. Τον είχε εκπαιδεύσει ένας παραπληγικός που έχασε τα πόδια του, ο James Wide για να τον βοηθά. Από το 1881 εώς το 1890 που πέθανε, δεν έκανε ούτε ένα λάθος!

Η ιστορία έχει ως εξής:

Ο σιδηροδρομικός james Edwin Wide είχε το παρατσούκλι Jumber γιατί μπορούσε να πηδάει με άνεση από το ένα τρένο στο άλλο, όταν αυτά κινούνταν. Κάποια φορά  όμως έχασε την ισορροπία του και πέφτοντας ακρωτηριάστηκε από ένα τρένο. Έτσι έμεινε με προσθετικά πόδια, ανάπηρος και απολύθηκε. 

Μετά από πολλές προσπάθειες έπεισε τους υπευθύνους της σιδηροδρομικής εταιρίας να τον επαναπροσλάβουν, αλλά αυτή τη φορά ως διαβιβαστή.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1880, ο Γουάιντ επισκέφτηκε την αγορά του Γιούτενχεΐγκ . Ενώ βρισκόταν εκεί, αντίκρισε ένα απίστευτο θέαμα: Ενα νεαρό μπαμπουίνο τσάκμα που σαν άλλο τσοπανόσκυλο, οδηγούσε ένα κοπάδι αγελάδων!

Ο James ξετρελάθηκε με τον μπαμπουίνο και ζήτησε να τον αγοράσει από τον ιδιοκτήτη του. Εκείνος ήταν απρόθυμος να πουλήσει το αγαπημένο του κατοικίδιο, καθώς το ζώο ήταν ιδιαίτερα έξυπνο αλλά και εξυπηρετικό. Τελικά, λυπήθηκε τον ανάπηρο, και του το πούλησε. Ο James τον ονόμασε Jack.

Ο ιδιοκτήτης είπε στον Γουάιντ ότι ο πίθηκος ήταν απίστευτα έξυπνος και εξαιρετικός εργάτης, αλλά μόνο αν... έπινε ένα ποτηράκι κονιάκ κάθε βράδυ. Αν αυτό δεν γινόταν, ο μπαμπουίνος ήταν νωθρός την επόμενη μέρα και αρνιόταν να κάνει το οτιδήποτε.

Ο Γουάιντ έμενε περίπου μισό μίλι μακριά από το σιδηροδρομικό σταθμό, και έτσι το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να εκπαιδεύσει τον Τζακ πως να σπρώχνει το μικρό του καροτσάκι κατά μήκος των ραγών. Ο μπαμπουίνος έσπρωχνε το καροτσάκι στον μικρό λόφο ενώ πηδούσε χαρωπά στο μικρό όχημα για τα πιο γρήγορα κατηφορικά τμήματα στο γυρισμό.

Ο πίθηκος έμαθε επίσης πώς να σηκώνει το καροτσάκι πάνω και έξω από τις ράγες και σύντομα βοηθούσε τον Τζέιμς με τις δουλειές του σπιτιού όπως το καθάρισμα των σκουπιδιών, το σκούπισμα και τη μεταφορά καυσόξυλων στο τζάκι.

Καθώς περνούσαν οι μήνες ο James έμαθε στον πίθηκο να χειρίζεται όλα τα κλειδιά και τις διασταυρώσεις στις ράγες. Ο Jack έγινε τουριστική ατραξιόν. Μια κυρία όμως διαμαρτυρήθηκε κι ο james απολύθηκε για δέυτερη φορά.

Ευτυχώς, η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Ο Γουάιντ κατάφερε τελικά να πείσει τους επιθεωρητές ότι μαζί, αυτός και ο Τζακ ήταν περισσότερο από ικανοί να κάνουν τη δουλειά τους σωστά.

Οι επιθεωρητές και η αντιπροσωπεία των σιδηροδρόμων, παρέμειναν δύσπιστοι, αλλά αποφάσισαν να τεστάρουν τον Τζακ με μια σειρά από αυστηρές δοκιμασίες. Δόθηκαν κρυφά οδηγίες σ΄ έναν οδηγό ατμομηχανής και όλοι οι συγκεντρώθηκαν για να  παρακολουθήσουν πώς θα τα πήγαινε.

Κάθε φορά που ο οδηγός χτυπούσε την κόρνα του τρένου, ο Τζακ πηδούσε άμεσα στη δράση και, χωρίς να σφάλλει, τραβούσε τον σωστό μοχλό. Όχι μόνο αυτό, αλλά κοιτούσε και προς κάθε κατεύθυνση για να ελέγξει ότι το σήμα είχε αλλάξει και το τρένο βρισκόταν στην σωστή γραμμή.

Ο Τζακ πέρασε το τεστ με μεγάλη επιτυχία και τόσο αυτός όσο και ο Γουάιντ επαναπροσλήφθηκαν πανηγυρικά. Όχι μόνο ο μπαμπουίνος έγινε επίσημα υπάλληλός γνωστός ως «Τζακ ο διαβιβαστής», αλλά έλαβε και μισθό 20 σεντς την ημέρα και κάθε εβδομάδα μισό μπουκάλι μπύρας. Μάλιστα του δώσαν και επίσημο αριθμό απασχόλησης.

Μετά από μια δεκαετία ο Jack πέθανε από φυματίωση. Είχε εργαστεί για εννέα χρόνια και δεν είχε κάνει ούτε ένα λάθος.

Βάλε υπότιτλους και δες το βίντεο πιο κάτω...

      

Πως φτιάχνεται το παγωτό

      

Δες πως πωλείται το παγωτό στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης (για την Πόλη ελπίζω να μη   χρειάζεσαι google maps)

       

Ξέρεις ότι υπάρχει μουσείο παγωτού; Στη Νέα Υόρκη βέβαια, αλλά υπάρχει. Αν θέλεις κάτι πιο κοντά, υπάρχει εργοστάσιο παγωτού, μουσείο και θεματικό πάρκο στις εγκαταστάσεις της εταιρίας ΚΡΙ ΚΡΙ στις Σέρρες.

      

      

Δες τώρα και μια συνταγή παρασκευής παγωτού,  πολύ εύκολη, με εγγυημένο αποτέλεσμα με διάρκεια!!!

      

Τζόρτζιο ντε Κίρικο SURREALISTa

Ιταλός ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας που γεννήθηκε στον Βόλο τον Ιούλιο του 1888. Ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του ότι  "πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη γη του Κλασικισμού, έπαιξε στις ακτές που είδαν την Αργώ να ξεκινάει το ταξίδι της, στους πρόποδες του βουνού που ήταν μάρτυρας στη γέννηση του γοργοπόδαρου Αχιλλέα και στις σοφές νουθεσίες τού δασκάλου του, του Κένταυρου". Ο Βραζιλιάνος Κάρλος Μοντέιρου δημιούργησε το SURREALISTΑ, ένα βιντεοπαιχνίδι που προσομοιάζει σε τρεις διαστάσεις το σύμπαν του Ιταλού ζωγράφου.Στόχος του χρήστη είναι να βρει τις κρυφές πύλες για να περάσει από το ένα επίπεδο στο επόμενο. Μπορείς να το κατεβάσεις δωρεάν από ΕΔΩ. Στο πιο κάτω βίντεο ο Γάλλος video editor Ζιλιέν Ερμάν δημιούργησε ένα ποιητικό βίντεο στο οποίο συνέρραψε 10 πίνακες του Ιταλού σουρεαλιστή ζωγράφου, εισάγοντας μικρές λεπτομέρειες κίνησης σε κάθε έναν από αυτούς.

      

Δες και ένα βίντεο αφιέρωμα που έφτιαξε ένας Βολιώτης σκηνοθέτης, ο Κώστας Ανέστης.

      

Kurt Vonnegut (1922 – 2007)

Αμερικάνός συγγραφέας. Μέχρι εδώ τίποτα πρωτότυπο. Δε ζει πια. 

Το 2006 όμως, η κυρία Lockwood, μια καθηγήτρια Αγγλικών στο Xavier High School, στις ΗΠΑ, ζήτησε από τους μαθητές της να γράψουν ένα γράμμα σε ένα διάσημο συγγραφέα, συζητώντας μαζί του για το έργο του και ζητώντας συμβουλές του. O μόνος συγγραφέας που απάντησε στους μαθητές ήταν ο  Kurt Vonnegut που βλέπεις στη φωτογραφία (σε νεότερη ηλικία) και η απάντησή του ήταν πραγματικά πρωτότυπη...

“Αγαπητό Xavier High School, κυρία Lockwood, και μαθητές Perin, McFeely, Batten, Maurer και Congiusta,

Σας ευχαριστώ για τις φιλικές επιστολές σας. Ξέρετε πώς να φτιάχνετε τη διάθεση ενός 84 χρονου, στα χρόνια του ηλιοβασιλέματός του. Δεν κάνω δημόσιες εμφανίσεις πια, γιατί τώρα δεν μοιάζω με τίποτα περισσότερο από ένα ιγκουάνα.

Αυτό που θέλω να σας πω εξάλλου, δεν θα πάρει πολύ. Εξασκήστε οποιαδήποτε τέχνη, τη μουσική, το τραγούδι, το χορό, την υποκριτική, το σχέδιο, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την ποίηση, την πεζογραφία, το δοκίμιο, το ρεπορτάζ. Δεν έχει σημασία αν θα το κάνετε καλά ή άσχημα, αρκεί να μην το κάνετε για τα χρήματα και τη φήμη, αλλά για την εμπειρία, για να μάθετε τι βρίσκεται μέσα σας, για να κάνετε την ψυχή σας να μεγαλώσει.

Σοβαρά! Εννοώ να αρχίσετε τώρα, να κάνετε τέχνη για το υπόλοιπο της ζωής σας. Σχεδιάστε μια αστεία ή μια ωραία εικόνα της κυρίας Lockwood, χορέψτε στο σπίτι μετά το σχολείο, τραγουδήστε στο μπάνιο σας ξανά και ξανά. Κάντε ένα πρόσωπο στον πουρέ σας. Προσποιηθείτε ότι είστε ο Κόμης Δράκουλας.

Λοιπόν σας αναθέτω μια εργασία και ελπίζω η δασκάλα σας να στενοχωρηθεί αν δεν την κάνετε. Γράψτε ένα ποίημα έξι στίχων για οτιδήποτε θέλετε, αρκεί οι στίχοι να είναι ρυθμικοί. Κάντε όσο πιο καλό μπορείτε. Αλλά μην πείτε σε κανέναν τι κάνετε. Μην το δείξετε και μην το απαγγείλετε σε κανέναν, ούτε καν στους φίλους σας ή τους γονείς σας ή την κυρία Lockwood. Εντάξει;

Σχίστε το σε πολλά και μικρά κομματάκια και πετάξτε το σε ένα σκουπιδοτενεκέ. Θα διαπιστώσετε ότι έχετε ήδη ανταμειφθεί ένδοξα για το ποίημά σας. Έχετε έτσι βιώσει, έχετε μάθει πολλά περισσότερα για το τι υπάρχει μέσα σας, και έχετε κάνει την ψυχή σας να μεγαλώσει. Ο Θεός να σας ευλογεί,

                                                                                                  "Kurt Vonnegut”

Ζωγράφισε ποδηλατώντας!!!

Αυτός ο Antohny από την Αγγλία, έκανε ποδήλατο για 9 συνεχόμενες ώρες στα προάστια του Λονδίνου μόνο και μόνο για σχηματίσει έναν τάρανδο στην εφαρμογή του τηλεφώνου του που κατέγραφε την πορεία του. Αυτός το έκανε Χριστούγεννα, αλλά χρόνος για διασκέδαση υπάρχει πάντα. Μια καλή ιδέα χρειάζεται και να μη φωνάζει η μαμά!!!

Ζωντανά δέματα!!!

 

Το 1913, το Parcel Post του Ταχυδρομείου των ΗΠΑ άρχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του για την παράδοση αλληλογραφίας πολύ πιο βαριάς από μια κανονική επιστολή. Οι Αμερικανοί μπορούσαν πλέον να στέλνουν δέματα που ζύγιζαν έως και έντεκα κιλά.

Μέσα στις πρώτες εβδομάδες, κάποιοι γονείς είχαν προσπαθήσει να στείλουν τα παιδιά τους μέσω ταχυδρομείου. Οι Times ανέφεραν ένα μικρό αγόρι που εστάλη από τη γιαγιά του από το Στράτφορντ της Οκλαχόμα σε μια θεία που ζούσε στο Ουέλινγκτον του Κάνσας.

Οι Times έγραψαν: «Η κυρία EH Staley αυτής της πόλης δέχθηκε τον δίχρονο ανιψιό της με δέμα σήμερα από τη γιαγιά του στο Στράτφορντ της Όκλα, όπου τον είχαν αφήσει για επίσκεψη πριν από τρεις εβδομάδες. Το αγόρι φορούσε Μια ετικέτα στον λαιμό του που έδειχνε ότι είχε κοστίσει 18 σεντς για να τον στείλει μέσω ταχυδρομείου.

Πως φτιάχνονται οι βαλίτσες

 

Σήμερα ο Δημήτρης ο Ζάχος έχει γενέθλια!!!

      

ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΙΝΤΕΟ

Tarpon Springs - FLORIDA

            Υπάρχει μια περιοχή στις Η.Π.Α. που μυρίζει Ελλάδα. Δες το βίντεο...

      

Alike

O Paul Valery (παλιός Γάλλος συγγραφέας) έχει πει το εξής :

"Οι σοβαροί άνθρωποι δεν έχουν ιδέες. Οι άνθρωποι με ιδέες δεν είναι ποτέ σοβαροί."

Δες το πιο κάτω βίντεο και σκέψου τι σχέση μπορεί να έχει μ' αυτό...

Τα γρηγορότερα ψάρια στον ωκεανό

 Ήξερες ότι υπάρχει ψάρι που τρέχει με 129 χλμ την ώρα;

      

Οι γονείς σου θα είναι πάντα εκεί για σένα

 

"Ένα αγοράκι είπε στους γονείς του:
"Είμαι ήδη μεγάλος.
Μπορώ να πάω μόνος μου στο χωριό στο σπίτι της γιαγιάς ; "
Μετά από μια σύντομη συζήτηση οι γονείς δέχτηκαν.
Καθώς περίμεναν το τρένο να αναχωρήσει,
αποχαιρέτησαν τον γιο τους δίνοντας του συμβουλές έξω από το παράθυρο,
ενώ ο μικρός τους επαναλάμβανε:
"Το ξέρω! Μου τα έχετε πει περισσότερες από 1000 φορές. "
Το τρένο κοντεύει να φύγει
και η μαμά του ψιθύρισε στο αυτί του:
"Γιε μου, αν νιώσεις άσχημα ή ανασφαλής,
αυτό είναι για σένα!".
Και του έβαλε κάτι στην τσέπη του.
Τώρα ο μικρός είναι μόνος
καθισμένος στο τρένο όπως ήθελε, χωρίς τους γονείς τους για πρώτη φορά. Θαύμαζε το τοπίο από το παράθυρο,
γύρω του άγνωστοι σπρώχνουν και κάνουν πολύ θόρυβο, κάθε στάση μπαίνουν βγαίνουν από το βαγόνι. Ο ελεγκτής του τρένου κάνει αρνητικά σχόλια που το παιδί είναι μόνο. Ένας άλλος τον κοίταζει με λύπηση.
Ο μικρός αισθάνεται τώρα άσχημα κάθε λεπτό που περνά. Και τώρα φοβάται.
Έσκυψε το κεφάλι του με δάκρυα... νιώθει φοβισμένος και μόνος.
Τότε θυμήθηκε την ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ που του έβαλε κάτι στην τσέπη του,
τρέμει, ψάχνει για αυτό που του έβαλε η μανούλα του.
Βρήκε ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε:
"Γιε μου, είμαι στο τελευταίο βαγόνι!"

Θερινό ηλιοστάσιο

 

Η μεγαλύτερη μέρα του 2024 και η πρώτη επίσημη μέρα του καλοκαιριού θα ήταν η σημερινή (Παρασκευή 21 Ιουνίου), καθώς στις 06:32 το πρωί ανέτειλε ο ήλιος (θερινό ηλιοστάσιο). Δεν είναι όμως γιατί το 2024 είναι δίσεκτο έτος. Τα δίσεκτα έτη η πιο μεγάλη μέρα του χρόνου ξεκινάει 18 περίπου ώρες νωρίτερα απ' ότι συνήθως.

Από χθες λοιπόν το βράδυ, 20 Ιουνίου, στο βόρειο ημισφαίριο – όπου ανήκει και η χώρα μας – οι μέρες θα μικραίνουν σταδιακά, στην αρχή ανεπαίσθητα και από τον Αύγουστο πιο αισθητά, ενώ οι νύχτες θα μεγαλώνουν αντίστοιχα. Από την άλλη, στο νότιο ημισφαίριο θα είναι η πρώτη μέρα του χειμώνα (χειμερινό ηλιοστάσιο). Το γιατί συμβαίνει αυτό, θα το μάθεις στην ΣΤ' δημοτικού.

Οι φωτογραφίες είναι από το μεγαλιθικό μνημείο του Στόουνχετζ στην Αγγλία, που είχαμε μιλήσει σε προηγούμενα μαθήματα στη Γλώσσα. Κάθε χρόνο μαζεύονται εκεί άνθρωποι από όλο τον κόσμο για να απολαύσουν την Ανατολή από τον 1ο μεσημβρινό της γης.

 

Η ζωή γράφει τις πιο πρωτότυπες ιστορίες

 

Στη Γερμανία αυτές τις ημέρες τρέχει η πιο μεγάλη διοργάνωση ποδοσφαίρου σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το EURO 2024. Σίγουρα θα το έχεις καταλάβει ανοίγοντας τηλεόραση.

Αυτός που βλέπεις είναι ποδοσφαιριστής της Εθνικής Δανίας και τον λένε Κρίστιαν Έρικσεν. Πριν από δύα ημέρες έβαλε το μοναδικό γκολ της ομάδας του εναντίον της Σλοβενίας. Μέχρι εδώ, τίποτα το ιδιαίτερο. Σε προηγούμενο euro όμως, πριν τρία χρόνια, ο Έρικσεν πέθανε για 13 λεπτά!!! Έπαθε ανακοπή μέσα στον αγωνιστικό χώρο. 

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι το γκολ που έβαλε προχθές δεν είναι ένα απλό γκολ. Είναι η νίκη της ζωής ενάντια στον θάνατο. 

Για να δεις τι έγινε τότε, κάνε κλικ στη φωτογραφία του ποδοσφαιριστή.

Γιορτή του πατέρα

Εντάξει, η μαμά είναι η καλύτερη. Αυτό είναι νόμος.  Αλλά και ο μπαμπάς δεν παει πίσω (όπως λέει και ένα ανέκδοτο, αντέχει τη μαμά😂😂). Έχει καθιερωθεί την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου να γιορτάζεται ο Πατέρας. 

Πιο κάτω βλέπεις μια εξαιρετική σύνθεση, καλλιτέχνη που δεν γνωρίζω. Το άγαλμα του παιδιού φτιάχτηκε από κομμάτια που αφαιρέθηκαν από το άγαλμα του πατέρα!!!! Καταλαβαίνεις μάλλον τι συμβολίζει..

Οι περισσότεροι άνδρες δεν αισθάνονται άνετα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους στον πατέρα τους. Τι συμβαίνει όμως όταν κάποιος τρίτος αναλάβει να το κάνει για αυτούς; Αν και σκοπός του βίντεο είναι η διαφήμιση, αξίζει τον κόπο να το δεις.

      

World needs love and peace