Ο κύριος που βλέπεις είναι Βαυαρός (Γερμανός) αξιωματικός χάρη στον οποίο ξέρουμε σήμερα πως ήταν οι ήρωες της επανάστασης. Όπως ξερεις την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν φωτογραφικες μηχανές. Ο Κρατζάιζεν ήταν φιλέλληνας και πήρε μερος σε πολλές μάχες εναντίον των Τούρκων στο πλευρό των Ελλήνων στην Αίγινα, στον Πόρο, στη Σαλαμίνα, στο Ναύπλιο και στη μάχη του Φαλήρου.Στην ανάπαυλα των εχθροπραξιών, ο αυτοδίδακτος ζωγράφος ζητούσε από τους ηγέτες των Ελλήνων την άδεια να αποτυπώσει τη μορφή τους.
Στο τέλος, αφού τους απαθανάτιζε με το μολύβι του, τους έβαζε να υπογράψουν οι ίδιοι το έργο και η υπογραφή αυτή αποτελούσε πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Ο Κρατσάιζεν είχε έρθει στην Ελλάδα την περίοδο 1826-27, βρέθηκε σε αρκετά στρατόπεδα και συγκέντρωσε μια μεγάλη σειρά από προσωπογραφίες πολλών σημαντικών αγωνιστών: Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Νικηταράς, Τομπάζης, Κουντουριώτης, Μιαούλης, Κανάρης, Σισίνης, Μαυρομιχάλης, Μαυροκορδάτος, Ζαΐμης, Φαβιέρος κ.ά.
Ιδιαίτερα συγκινητική είναι η απεικόνιση του Γεωργίου Καραϊσκάκη, έργο που έμεινε ημιτελές. Ήταν λίγο πριν από τη μάχη του Αναλάτου, όταν ο Κρατσάιζεν φιλοτέχνησε το πορτρέτο του ήρωα λίγο πριν από τον θάνατό του, χωρίς να προλάβει να αποτυπώσει λεπτομερώς τα της ενδυμασίας του.
Παράλληλα με τους αγωνιστές, ο Βαυαρός αξιωματικός - ζωγράφος δημιούργησε σειρά έργων ως ένα μοναδικό χρονικό καταγεγραμμένο με ημερομηνίες. Σκίτσα και υδατογραφίες με το Παλαμήδι, την Αίγινα, τη ζωή των ανθρώπων, πολεμικές συνθέσεις και πλοία του αγώνα.
Στο πέρασμα του χρόνου τα έργα του έπεσαν στη λήθη μέχρι τη στιγμή που οι κληρονόμοι του Κρατσάιζεν ανακοίνωσαν ότι διαθέτουν την περίφημη συλλογή. Και το 1926 ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου προέτρεψε την ελληνική κυβέρνηση να αγοράσει το κληροδότημα. Ετσι έναντι 200.000 δραχμών τα έργα του Κράτσαϊζεν επέστρεψαν στον τόπο που δημιουργήθηκαν.
Την επόμενη χρονια, την 25η Μαρτίου, που δεν θα υπάρχει κορονοϊός και θα μπεις στην αίθουσα εκδηλώσεων, θα δεις τις προσωπογραφίες των ηρώων που φιλοτέχνησε ο Κρατσάιζεν αναρτημένες στους τοίχους. Θα ξέρεις, λοιπόν, ότι χάρη σ' αυτόν ξέρουμε πόσο μεγάλη ήταν η μουστάκα του Κολοκοτρώνη ή πόσο ωραία ήταν η Μαντώ Μαυρογενους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου