Σύμφωνα με τη λαϊκή ελληνική δοξασία, που υπάρχει από την αρχαιότητα, οι καλικάντζαροι είναι μικρά δαιμόνια που εμφανίζονται τις νύχτες του Δωδεκαήμερου των Χριστουγέννων (25 Δεκεμβρίου-6 Ιανουαρίου), επειδή αυτές τις ημέρες «τα νερά είναι αβάφτιστα».
Πώς έγιναν καλικάντζαροι;
Διάφορες ελληνικές δοξασίες από μέρος σε μέρος λένε πως:
Οι καλικάντζαροι ήταν άνθρωποι που είχαν κακή μοίρα και μετατράπηκαν σε αυτά τα δαιμόνια.
Γεννήθηκαν μέσα στο Δωδεκαήμερο.
Δε διάβασε σωστά ο ιερέας τις ευχές στη βάφτιση τους.
Ήταν τερατώδη βρέφη.
Πέθαναν ή αυτοκτόνησαν μέσα σε αυτές τις μέρες.
Δεν είχαν δυνατό άγγελο που να τους προστατεύσει από τον Σατανά και από άλλα κακά δαιμόνια.
Διάφορες ελληνικές δοξασίες από μέρος σε μέρος λένε πως:
Οι καλικάντζαροι ήταν άνθρωποι που είχαν κακή μοίρα και μετατράπηκαν σε αυτά τα δαιμόνια.
Γεννήθηκαν μέσα στο Δωδεκαήμερο.
Δε διάβασε σωστά ο ιερέας τις ευχές στη βάφτιση τους.
Ήταν τερατώδη βρέφη.
Πέθαναν ή αυτοκτόνησαν μέσα σε αυτές τις μέρες.
Δεν είχαν δυνατό άγγελο που να τους προστατεύσει από τον Σατανά και από άλλα κακά δαιμόνια.
Που μένουν τον υπόλοιπο χρόνο;
Οι καλικάντζαροι μένουν στα έγκατα της Γης, δηλαδή στον Κάτω Κόσμο ή στον Άδη. Όλο τον χρόνο προσπαθούν να κόψουν το δέντρο που κρατάει τη Γη (το δέντρο της ζωής), με ένα τσεκούρι ή ροκανίζοντας το με τα δόντια. Όταν το δέντρο είναι έτοιμο να πέσει, ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο την παραμονή των Χριστουγέννων για να μην τους πλακώσει και για να χαρούν τη νίκη τους. Εκεί αρχίζουν να ταλαιπωρούν τους ανθρώπους.
Ο Χριστός όμως, με τη γέννηση του ξαναφτιάχνει το δέντρο. Οι καλικάντζαροι διώχνονται από τον αγιασμό των υδάτων στα Θεοφάνεια και επιστρέφουν πίσω εκεί που ανήκουν.
Το δένδρο των Χριστουγέννων συμβολίζει αυτή τη Θεϊκή δύναμη και την προστασία που υπάρχει με την παρουσία του Χριστού.
Πώς και πότε φεύγουν;
Για να προστατευτούν οι άνθρωποι από αυτά τα κακά πλάσματα:
Σημαδεύουν με Σταυρό τις πόρτες, τα παράθυρα, τις καμινάδες, τους στάβλους και τα δοχεία με το λάδι και τα τρόφιμα.
Κάνουν αγιασμό την παραμονή των Φώτων.
Σκορπάνε άσχημες μυρωδιές όπως καμένο παλιοτσάρουχο.
Δείχνουν χοιρινό οστό.
Ρίχνουν στα κεραμίδια λουκάνικα ή ξηροτήγανα.
Ανάβουνε δαυλί.
Κρεμάνε χαϊμαλιά πίσω απ’ τις πόρτες.
Λένε το «Πάτερ ημών».
Οι καλικάντζαροι φεύγουν για τον Κάτω Κόσμο την παραμονή των Φώτων, με τον πρώτο αγιασμό των υδάτων (Πρωτάγιαση). Κατά την αναχώρησή τους τραγουδούν:
Φεύγετε να φεύγουμε
Έρχεται ο τουρλόπαπας
Με την αγιαστούρα του
Και με τη βρεχτούρα του.
Να θυμάσαι ότι αν ποτέ πέσεις στα χέρια του καλικάντζαρου, πες του ιστορίες και παραμύθια… αυτά τα πλάσματα είναι πολύ κουτά!
Κάνε κλικ στην εικόνα πιο κάτω για να δεις τα αστεία ονόματά τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου