Μαστίχα Χίου

Ευδοκιμεί αποκλειστικά και μόνο στην Νότια Χίο κι’ αυτό οφείλεται τόσο στο εύκρατο κλίμα της περιοχής όσο και στα υποθαλάσσια ηφαίστεια και στο ασβεστολιθικό έδαφος. Δεν είναι λίγες οι προσπάθειες που έχουν γίνει και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ακόμα και σε άλλα κράτη ώστε να καλλιεργηθεί ο μαστιχοφόρος σχίνος, χωρίς όμως επιτυχία.

Τον Ιούνιο, κάτω από τον καυτό ήλιο, ξεκινάει το καθάρισμα/ξύσιμο του εδάφους κάτω από τον σχίνο για να φύγουν τα ξερά χόρτα. Αφού καθαριστεί το έδαφος, σκουπίζεται με κοινή σκούπα και στη συνέχεια μπαίνει το ασπρόχωμα, το οποίο αφού κοσκινιστεί καλά, στρώνεται κάτω από το δέντρο και πιέζεται στο έδαφος δημιουργώντας έτσι μια καθαρή και λεία επιφάνεια. Πάνω εκεί θα πέσουν τα δάκρυα της μαστίχας για να στεγνώσουν αποκτώντας έτσι την λαμπρότητα που χρειάζονται. Το ασπρόχωμα ακόμα, λόγω του ανθρακικού ασβεστίου δεν επηρεάζει τις φυσικές και χημικές ιδιότητες της μαστίχας, ούτε και την καθαρότητα της. Αντίθετα, λόγω του μεγάλου ειδικού του βάρους βοηθάει την μαστίχα από το να μην την παίρνει ο αέρας.

Η μεγαλύτερη ποσότητα από τις τομές τρέχει σαν δάκρυ και πέφτει στο ασπρόχωμα. Εκεί πρέπει να μείνει 15-30 μέρες να στερεοποιηθεί, αναλόγως των καιρικών συνθηκών. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται πάντα τις πρωινές ώρες, μία φορά την εβδομάδα για 6 έως 8 εβδομάδες.

Το καθάρισμα έρχεται αμέσως μετά την τελική συλλογή της μαστίχας. Σ’ αυτό το στάδιο, ο κάθε παραγωγός συγκεντρώνει την παραγωγή του και κοσκινίζει τη μαστίχα για να την ξεχωρίσει από τα φύλλα, τα κλαδάκια και τα χώματα. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή και ως «ταχτάρισμα». Η μαστίχα ξεπλένεται σε κρύο νερό και σαπούνι και στην συνέχεια απλώνεται για να στεγνώσει. Αφού η μαστίχα στεγνώσει, πραγματοποιείται το καθάρισμα με μυτερά μαχαίρια.